Nikt rozsądny nie pcha się na warsztat ze swoimi ludźmi. Jako szef zrobiłeś co mogłeś: zgodziłeś się na warsztat, wyłożyłeś pieniądze, może nawet porozmawiałeś z trenerem. A oni chcą jeszcze byś był na warsztacie. Co robić?

Cudowny lek na wszystko! Pic na wodę, aby wyciągnąć pieniądze! Takie niewiadomo co. Jaki jest coaching? Odpowiedź zależy od pytanego. Jego doświadczeń z… coachingiem, coachem. Coaching jest tym, co zrobi z niego coach. Żadne mydlenie oczu definicjami, standardami,  teoretycznymi  strukturami nie pomoże. Coaching będzie taki jak ludzie, którzy go używają.

Szkolenie się odbyło, ludziom było miło i… nic się nie zmieniło. Trudno się dziwić. Ludzie z warsztatu mają wyjść zadowoleni. Nie zamyśleni, nie wkurzeni na siebie, nie zdeterminowani tylko zadowoleni. No dobrze mogą być zamyśleni i zdeterminowani, pod warunkiem, że SĄ ZADOWOLENI. Z tego są rozliczani trenerzy.

W końcu! Jest! Grupa dotarła do miejsca, w którym pomysł na zespół przestał być tylko wyświechtanym zwrotem, którym się karmi menedżerów, a zaczął być… pomysłem na zespół. No, może przekonaniem, że warto go mieć, bo konkret będzie się klarował jeszcze. Dla wyjaśnienia to jest ten moment, w którym zaczynam lewitować 3 cm nad ziemią i czuję, że tylko miód z moich ust może właściwie sprawę domknąć. No co?

– Panie trenerze, ekspres nie działa- damski głos z głębi sali zdobył uwagę. Widać wyraz mojej twarzy został odebrany jako „nie kumam o co chodzi, wytłumacz mi dokładniej”, bo po chwili ciszy padło – Napis się pojawił, coś o cappuccino ale nie leje już żadnej. Kawy nie mogę się napić.

Na zegarku 9:45, więc potrzeba małej czarnej specjalnie mnie nie zdziwiła, ale sprawą musiałem się zająć z zupełnie innego powodu: jeszcze mi wspomniany ekspres buczeć zacznie w trakcie warsztatu. A tego nie lubię. Podszedłem do maszyny i co widzę?: „insert cappuccino coś tam”. Wcisnąłem przycisk, jeden z tych co to jeszcze 5 minut temu spowodował wyrzut kawy, napis ani drgnął. Kawa również. Jak ja wciskam też nie działa, ale buczeć chyba nie będzie. – Oznajmiłem i nie czekając na odpowiedź zabrałem się za rozwieszanie plakatów. Obowiązek taki miałem przed warsztatem. Równo się starałem rozwieszać. Lata pracy z Cichym nauczyły mnie, że to ważne, choć nie powiem, żebym odnosił w tym obszarze jakieś spektakularne sukcesy. Już zacząłem szukać argumentów na korzyść przereklamowania dokładności, kiedy z zadumy wyrwał mnie głos zza pleców -Hrmm, hrmmm, przepraszam. Ekspres nie działa. Tym razem basem było.

-Dziękuję, wiem – odparłem, spoglądając na basa.

-Może trzeba komuś to zgłosić? Nie zrażał się.

-Wie Pan, że to może być dobry pomysł? – odrzekłem z uznaniem w głosie. Bas uśmiechnął się i wrócił do stolika. Ja do plakatów. A czas płynął. Kolejne trzy osoby postanowiły sprawdzić czy potrafią lepiej wciskać. Nie potrafiły. Każda nie omieszkała zaznaczyć: Ekspres nie działa. Zawody jakieś sobie zrobili czy co? Temat kawy pochłaniał coraz więcej osób. Emocje narastały. Postanowiłem wpłynąć nieco na nastroje.

-W pełni Was rozumiem – powiedziałem – brak kawy z rana każdego mógłby wkurzyć. Ja sam z rana bez kawy jestem jak wściekły byk. Nie to jest jednak najgorsze. Najgorsze jest to, że nic się nie da z tą sytuacją zrobić. Zupełnie nic.

-Ale przecież zgłaszałam, że ekspres nie działa!

-Fakt mówiłaś, że nie działa. I? – zapytałem.

-No i trzeba to zgłosić.

-To może znacznie przyspieszyć proces naprawy ekspresu – odparłem z uśmiechem.

-Dobra ja to załatwię – tutaj bas zaskoczył mnie swoją elastycznością. Zadzwonił na recepcję z telefonu będącego na sali. – Za chwilę ktoś przyjdzie.

(… tutaj 15 min wstępu do szkolenia, bez większego wpływu na dalszą część historii…)

-Z czym się dzisiaj najbardziej mierzycie w swojej pracy menedżera?

-Ludzie próbują zwalać na nas co się da. Nie rozwiązują problemów. Nie biorą spraw w swoje ręce. Tylko narzekają…

–Też macie ekspres w pracy? – spytałem nie wiedzieć czemu.

„Dzięki Ci losie, że takie prezenty mi zsyłasz” – pomyślałem w świat.
„Kiedyś uparty ośle, sczeźniesz w piekle za to, że pracujesz tak jak pracujesz” – pomyślałem do siebie – „ale jeszcze nie dzisiaj. Nie dzisiaj. Dzisiaj zapowiada się cudowny warsztat.”

foto: Internet